A cabeza de Medusa

 

Unha festa de disfraces acaba de madrugada nun camiño afastado onde Sofía e Lupe son violadas. Durante os días que seguen descubrirán que, como a Medusa, moitos non se atreven a miralas en fite. Son elas quen deben avergoñarse? Iso non ocorrería se non levasen minisaia? É mellor non denunciar, non procurar complicacións? Inspirada no mito de Medusa, castigada despois de ser violada a levar serpes por cabeleira. Dende a mesma noite da agresión vai comezar para as dúas mozas o pedregoso camiño da busca da xustiza. Debateranse entre sucumbir e cargar coa lousa que algúns queren pousar sobre elas ou aferrarse a aqueles que as alentan a seguir na procura da propia dignidade e do dereito a superar o sucedido. 

Circe ou o pracer do azul

 

Nesta novela, Begoña Caamaño achéganos  a unha profunda e entrañable relación entre Penélope ( muller de Ulises) e Circe ( a feiticeira )

Unha muller leva once anos agardando polo retorno do seu home. Cando comeza a temer a probable morte do marido, recibe a carta dunha estraña, que a informa de que o seu home non está morto, senón que vive con ela un romance apixonado. A partir de aí, vaise tecendo unha relación epistolar entre as dúas.  Será tal a complicidade que se estableza entre elas dúas ( esposa e amante), que o home quedará convertido nun mero pretexto para elas falaren.

O lapis do carpinteiro

 

No cárcere de Santiago de Compostela, nos inicios da Guerra Civil, un pintor ( Camilo Díaz Baliño) debuxa o  Pórtico da Gloria cun lapis de carpinteiro, e nel sitúa os rostros dos seus compañeiros de presidio. O preso que terá un papel principal na historia será o médico Daniel Da Barca ( Francisco Comesaña), quen sufrirá a represión, mais terá sempre a forza do amor que lle outorga a súa muller, Marisa Mallo. O gardián Herbal obsérvao todo e vaise alimentando desas persoas. El quedará co lapis de carpinteiro que o irá guiando en toda a narración.